تأثیر یک دوره تحریکات لمسی حرکتی نوزادان زودرس بر اضطراب حالتی مادران آنان

سابقه و هدف: مادران دارای نوزاد زودرس نسبت به مادرانی که نوزاد رسیده دارند با تنش و اضطراب بیش تری مواجه هستند. هدف از تحقیق حاضر بررسی تأثیر 10 روز تحریکات لمسی حرکتی توسط مادران دارای نوزادان زودرس، بر اضطراب حالتی مادران بود. مواد و روش ها: به همین منظور از میان نوزادان بستری در بخش نوزادان بیمارستان امیرالمونین (ع) شهرستان سمنان، 40 مادر و نوزاد به صورت هدفمند انتخاب و به طور تصادفی به دو گروه آزمایش و کنترل تقسیم شدند. سپس به مادران گروه آزمایش آموزش داده شد تا تکنیک تحریکات لمسی حرکتی را به مدت 10 روز، سه بار در روز و هر بار به مدت 20 دقیقه روی نوزادانشان اعمال کنند در حالی که نوزادان گروه کنترل تنها مراقبت های معمول را دریافت می کردند. به منظور سنجش اضطراب مادران از پرسش نامه اسپیل برگر استفاده گردید. قبل از شروع و پس از اتمام 10 روز مداخله، پرسش نامه مذکور توسط مادران تکمیل گردید و داده های حاصله با یک دیگر مقایسه شد. یافته ها: نتایج  حاکی از آن بود که اثر اصلی زمان و اثر تعاملی زمان در مداخله بر اضطراب مادران معنادار بود (001/0p≤) و میزان اضطراب مادران گروه آزمایش نسبت به مادران گروه کنترل در پایان مداخله به طور معناداری کاهش یافت (029/0=p). نتیجه گیری: به طور کلی با توجه به نتایج این پژوهش می توان گفت، اجرای تحریکات لمسی حرکتی یک روش مقرون به صرفه و سودمند جهت کاهش اضطراب مادران دارای نوزاد زودرس می باشد